Smutno mi się zrobiło, kiedy spowiedź Romana Giertycha w Wyborczej * przeczytałem.

Smutno , bo ja wbrew obowiązującej modzie nie cieszę się, kiedy ludzie wyznają, że a to im nie wyszło, a tamto, pardon – spieprzyli,  a tu z kolei postąpiliby inaczej,  a w ogóle, to już im nie starcza na sushi, słowem - robią z siebie nieudaczników albo nawet (to ostatnio w wyższych sferach bardzo trendy)  debili.

Smutno mi się zrobiło tym bardziej, że to Giertychowe pokajanie się jest w sumie w swej wymowie prowincjonalne strasznie, żeby nie powiedzieć – typowo polskie:

zakompleksione , w konwencji  przepraszam że żyję,  zaściankowe wreszcie.
Biorąc pod uwagę osobę się kajającą , był ten coming out nie tylko typowo polski, ale wręcz - typowo wszechpolski.

Były wprawdzie w tym zeznaniu jakieś tam bajania o tym, jak to Roman Giertych Kaczyńskiego wykiwał (a nawet zastraszył), ale to traktujmy jako ozdobnik, czyli rodzaj artystycznej kreacji.

Ale zanim zrobiło mi się smutno, przyszła mi do głowy jedna myśl: Romek (my na ty nie jesteśmy, ja tylko  tak do siebie w myślach powiedziałem) , czort z tą całą Twoją spowiedzią, ale że Ty jeszcze pozwu o to zdjęcie, co Ci Wyborcza zrobiła nie piszesz…)

Ale kiedy pozostawiłem za sobą zdjęcie Romana Giertycha i tę jego całą spowiedź, naszła mnie wątpliwość:

wszystko cacy, ale nie wiem tylko, dlaczego Roman Giertych nie wspomniał o politycznym sukcesie swojego życia, o majstersztyku nad majstersztykami, który pozwolił mu wejść na zawsze do historii III RP i zaskarbić sobie wdzięczność tych, których wdzięczności posiadanie jest jak klucz do Sezamu (i archiwów  z Rakowieckiej i Nowowiejskiej naraz).

Przecież to nie kto inny jak Roman Giertych wezwał Polaków do… pójścia na referendum akcesyjne do UE i głosowania na NIE. (!)**

Teraz powinienem napisać, że kiedy to ogłosił, szczęka mi opadła ze zdumienia, że takie bzdury taki cwaniak (to nie epitet – to wyraz uznania) opowiada.
I nie napiszę: 

bo  w jednej chwili przyszło mi do głowy, jedno słowo, a w zasadzie skrót: K.O. !
Od razu zastrzegam się,  że ja za to, jak kto sobie ten skrót przetłumaczy – czy knock out (nokaut po naszemu), czy kombinacja operacyjna , czy jeszcze inaczej, odpowiedzialności nie biorę.

Faktem jest, że tak  sobie pomyślałem, bo tym jednym wezwaniem, Roman Giertych przeciągnął Polaków za uszy ponad progiem frekwencji 50% wynoszącym, bez potrzeby uciekania się do pomocy tych co liczą głosy.
22% wyborców, które apelu Romana Giertycha posłuchało, i głosowało NIE, zapewniło bezpieczny margines ponad te groźne dla całego biznesu (to skrót myślowy – chyba niezakazany?) 50% frekwencji.

Bez nich – o, takiego! by establiszmend (nie poprawiać) zobaczył, a  nie brukselskie miliardy.
Nie wiem tylko, czy Roman Giertych sam ten myk wymyślił, czy też skorzystał z rad swojego Taty, którego rady nawet generał Jaruzelski cenił sobie niezmiernie. ***

Ale tego zapewne nigdy się nie dowiemy, co nie zmienia faktu, że jeśli ktoś pomyśli sobie o tych wszystkich dobrodziejstwach, które na nas spłynęły dzięki wejściu do Unii, powinien natychmiast skojarzyć je sobie z wziętym adwokatem, który sam o sobie opowiada, że jako polityk niby się nie sprawdził.


* https://wyborcza.pl/7,75398,12486827,spowiedz-giertycha-zrobilem-wiele-bledow-w-polityce-zaluje.html

**https://twitter.com/cezarygmyz/status/1640111243460575235

*** https://pl.wikipedia.org/wiki/Maciej_Giertych

--------------------------------------

Ten wpis opublikowałem w 2012 roku - tu: https://naszeblogi.pl/32238-jak-roman-giertych-polske-do-ue-wprowadzil

Do wczorajszego, rocznicowego szczytowania zmienilo się troszkę:
Roman Giertych, po cudownym ocaleniu przed zakuciem w kajdany, po rekonwalescencji pod lazurowym niebem, powrócił cudem na parlamentarne łono, co prawda w zmienionej koszulce klubowej, ale transfery nie tylko w polskiej Ekstraklasie to rzecz zupelnie normalna i ideowy (a jak!) endek w lewackiej drużynie nawet mnie nie dziwi.



 

---

tagi: unia europejska  referendum akcesyjne  roman giertych 

	ewaryst-fedorowicz
	2 maja 2024 10:18

7     1193    6 zaloguj sie by polubić